سکوتم را شکستم

حرف زدن برای کسی که نمی خواد صدای فریادهایش را کسی بشنود چقدر سخت است.روزگاری است که حرف هایم در بین سینه ام مخفی شده استحتی قلم به دست نمیگیرم چرا که نمی دانممی توانم یا نهسرگردانمدر این هیاهوی زندگیمی خندممیگریمزندگی می کنمولی نهتنها زنده هستمنوشته هایم روزیبر روی صفحه مجازی می ماندو آن روز هیچ کس نخواهد فهمیدمن کجا هستمو نوشته هایمتا ابد برای چه کسی خواهد ماند سکوتم را شکستم...

قرار بود این هفته پنج شنبه ببینمش

تابستونه ی هفته در میون می اومد

ولی هفته پیشم کار داشت قرار شد این هفته بیاد

هیچی دیگه

پنج شنبه رو تو خونه با دلتنگی می گذرونم

سکوتم را شکستم...